Kelepçe (Canan Tan)
Yeter, Mimoza, Gonca, Beyza, Sultan, Zeyno, Mere… Ve diğerleri… Bir avuç kader mahkumu kadın!
”Büyük konuşmasın hiç kimse!
‘Böyle bir olay benim başıma gelmez!’ demesin. ‘Asla’ diye başlayan cümleler kurmasın. Hiç ummadığınız bir anda, kapkara bir çukurun dibinde bulabilirsiniz kendinizi. Tıpkı benim gibi…” diyor Beyza.
Bir de Mine var aralarında.
Dört duvarın dışında bambaşka bir dünyanın olduğundan habersiz, anasının yatağını, yemeğini ve günahını paylaşan,
”Hiç uçurtma uçurmadım ben
Kumdan kaleler yapmadım hiç
Sokaklarda oynayamadım
Çocuğum ben ama
Çocukluğumu yaşayamadım!” diyen ve eksik büyüyen bir çocuk.
Her birinin ayrı bir hikayesi var.
İç burkan, hüzünlü; ama bir o kadar da heyecan verici ve çarpıcı…
Canan Tan severek okuduğum yazarlarımızdan. Bu kitabını da raflarda görünce alıp bir solukta bitirivermiştim. Kitabın ilk sayfasında Canan Tan’ın aktardığı istatistiki bilgiye göre Türkiye’deki kadın suçluluk oranı %3. Yani 97 erkeğe karşı 3 kadın suçlu. Erkekler her türlü bahaneyle ve planlayarak cinayet işlerken kadınlar bıçak kemiğe dayanmadan cinayet işlemiyor tespitinde bulunuyor Canan Tan. Çok çarpıcı hayat hikayeleri; hayretle ve üzülerek çevirdim sayfaları birbiri ardına…