Aramızdaki Şey (Tomris Uyar)
– …. Alev bir daha kırmızı giyemeyeceğine göre…
– Nedenmiş o? Neden kırmızı giymesi yasak?
– Niye ürktün birdenbire Asiyeceğim? Buz kesildin sanki. Bunu sana anlatmak oldukça güç biliyorum. Piyasanın bazı kuralları vardır. Alev’in -sana nasıl desem- imajı kırmızıyla nicedir öylesine bütünleşti ki yeni kasetiyle klibi için ona bambaşka bir yüz, bambaşka bir renk bulmam gerek. Geçmişiyle bütün bağlantısını koparmalı.
– Söylediğin iyi oldu Güngör Abla. Ben de saf saf dün gece beni neden telefona çağırmadığını, hatırımı neden sormadığını düşünüyordum. Daha önce hiç olmamıştı. Acaba bilmeden kırdım mı onu diye içim içimi yedi… Demek yeni şeyi yüzündenmiş. Rahatladım şimdi. Şu ütüyü bitireyim, bir şey istersen seslenirsin bana…
Dokuz adet öykü bulunan kitabın “Yavruağzı” adlı öyküsünden yukarıda alıntı yaptım. Aşağıda arka kapağı okuyabilirsiniz.
“… Fotoğraflarla baş edemedi: profesyonellik becerisine göre mi, taşıdıkları anı birikimine göre mi değerlendirileceklerdi? Hepsini geçmişin – bellek arşivine kaldırmak daha akıllıcaydı. Bu arada onlara bakarak çocuğa bir ad yakıştırma umudu da iyice sönmüştü. Ölmüş bir şair dostunun önerisine uymaya karar verdi:
Duvarlara fotoğraf filan asma / Ve konsol ve ayna çerçevelerine / Hele aile resimleri hiç mi hiç / Baktıkça renksizliğe dönüşüveriyor / Olmayan bu zaman parçaları – sen ne dersen de. ‘Akşam Alacası’ndan
Aramızdaki Şey, “İnsan önce renklerden başlamalı değişmeye” diyen Tomris Uyar’ın kırmızı odaklı, kırmızıya kavuşan öyküleri. İlk öyküdeki giysinin başlattığı kırmızı olasılığıyla başta öykülere açılan kırmızılıklar farklı yaşamlarla bütünleşiyor; kini, tutkuyu ve aşkı da arasına alarak…
Bu zor zamanlarda en güzel şey bence okumak. ?