Havada Bulut (Sait Faik Abasıyanık)

Havada Bulut (Sait Faik Abasıyanık)

Havada Bulut adlı öyküden

Hafif bir rüzgar, köpeğin sarı tüylerini, adamın sarılı beyazlı sert saçlarını oynatıyordu.
Adamın yüzünde manalı hatlar vardı. Sevilmemişlerin, çok üzülmüşlerin, sarhoşların, bir zaman güzelken çirkinleyivermişlerin, okumuşların, hazılı iç rahatsızların yüzlerindeki ifade… (…) Gözlerinin etrafında yedi sekiz çizgi, hayatında çok güldüğünü değil, yüzünü güneşe verip mavi gözlerini kıstığını ifade ediyor dersem, inanmalısınız! O, aynaya baktığı zaman, bu çizgilerin gülmekten değil, güneşe bakmaktan olduğunu, köpeğine söylemiştir. Bir köpeğe söylenilmiş lakırdıyı kmşulardan hiçbiri işitmemiştir, denebilir mi?

1 Nisan’da Bir Erik Ağacı İle Konuştum adlı öyküden

1 Nisan 1943 harikulade güzel bir gündü. Sokakta bütün gençler güzeldi. Gökte bütün kışlarından yıkanmış bir mavilik, hem çok uzakta, hem de ta içimizde, elimizde avcumuzda gibiydi. Bir havuz, bir fıskıye, bir lastik top, bir çocuk, bir köpek, bir karpuz düşündüm. Bir aralık bir dükkanın aynasında sarı, adeta bahtsız yüzümü gördüm.

Mehmet Beye Göre adlı öyküden

Mehmet Bey düşünüyordu. Acaba Ahmet Bey ne yapmak istiyordu? Ahmet Bey hiçbir şey yapmak istemiyordu. Sadece seviyordu. Yaşamak istiyordu. Sevilememiş insanın bütün hırsıyla sevilmek için, en sevilemeyeceği yerden, çabalayıp duruyordu. Istırap çekiyordu. Hiçbir şey olmayacağını hissetmemesine imkan yoktu. İşte yaşamak istiyordu. Bırakalım insanları istediklerini yapsınlar. Herkes kendi hikayesini yazacaktır.

Sait Faik Abasıyanık yazmış bunun hakkında ne söylenebilir ki? Yine kendisinin dediği gibi: “Herkes kendi hikayesini yazacaktır.”