Başıbozuk Sevdalar (Canan Tan)
Suç bende! Acılarımı dışa vursam sorun yok. Ama olabildiğince acılaşmış sözcükleri ortalığa saçacağıma yutuyorum. Pervasızca zehirliyorlar beni…” diyor Şiir.
”Kardeşlik zorunlu arkadaşlık, arkadaşlıksa seçilmiş kardeşliktir” dedirten bir can dost, Eda var yanında.
Ve Şiir’in hayatına dokunan üç erkek…
”Bugüne kadar duyduğum, okuduğum, dinlediğim ya da seslendirdiğim bütün şiirlerden daha güzelsin!” diyen Ezel.
”Aşkın yaşı yoktur, mantığı da” tezini savunan Baran.
Ve hikayesi, ”seni herkesten kıskanıyorum” ile ” Nereden sevdim o zalim kadını” arasında sıkışıp kalmış bir Recep.
Şiir’in ruh hali ise karmakarışık. Şöyle ifade ediyor kendini:
”Bütün renkler çekip gitmiş hayatımdan
Siyaha, beyaza razıyım da…
Kapkara bir kuytunun derinine itivermişler beni
Gözlerim gökkuşağının yedi rengine haster
Dokunsalar tel tel dağılacak yüreğim
Beynimse çoktan yükünü almış
Darmadağın…”
Onunla bir ömür değil onun için bir ömürdür sevda
Canan Tan severek okuduğum bir yazar. Bu romanını da yine severek ve bir solukta okudum. Kahramanımız Şiir’in hayatındaki kahramanlar ve başından geçenleri ilgiyle okudum. Klasik sevdalar, ayrılıklar gibi görülse de sayfaları merakla çevrilen son derece akıcı ve çarpıcı bir kitap. Sizlere de tavsiye eder iyi okumalar dilerim…