Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı? (Figen Şakacı)
Herkesin hatıra defterinde en az bir hüsran hikayesi vardır. Hüsran… Hüzzam makamında bir kelime. Hüzünle yakın akraba, üzüntüyle arkadaş; efkarla kol kola, kederle tanış, korkuyla hemhal. İlla hayale tutkun, onunla sevgili. Küsüp barışmalı ayrılıp kavuşmalı kangren bir ilişki bu. İlişkiydi demek daha doğru. Sevgilimi çoktan terk ettim çünkü. Kestim kan oturmuş, siyaha çalmış yerlerimi. Kendimi seyrediyorum şimdi, şu koltuktan hayatıma bakıp tülleri söküyor, perdeleri takıyorum.
Bir zamanlar yollarında fink attıkları Beyoğlu bunamış, o canım Pera’nın yüzündeki peçeyi kaldıracak kimse kalmamıştı. Ne sokak çalgıcıları, ne fasıllı meyhaneler, ne vitrinlerinden gel gel yapan kitapçılar, ne vatmanlı tramvaylar, ne Hazzopulo Pasajı, ne Narmanlı Han, ne Asmalı Mescit ne Nevizade… Hepsinin yerinde yeller esiyordu. İstanbul’a felç inmiş, elden ayaktan kesilmişti. Bir an durdu, neredeydi şu anda, ne işi vardı burada? Zamanın ve mekanın hükmü yoktu, mazi yoktu, bir adım sonrası yoktu.
Yukarıda kitaptan iki küçük alıntı yaptım. Aşağıda arka kapağı okuyabilirsiniz.
Azar azar azalan zaman. Adına yaşlılık dedikleri yavaşlık… Aksayan, sakatlayan, eğri büğrü bir hal. Yere doğru, öne doğru, gittikçe toprağa doğru kapanan, büyüdükçe küçülmeyi, buruşmayı, titremeyi, üşümeyi, elde tutamamayı, önündekini görememeyi, unutmayı, unutturmayı sinsice belleten beden… Sana ne oldu, sana ne oldu, hadi çık sokağa aldırma diyordun ne oldu diye durmadan başına kakan, yıldıran… Şimdi kimim ben diye soran, susan, susan, sustuğuna suçlanan aynalar…
Usul usul çoğalan hüzün. Hayriye’yi arayan Rüya. Yüzleşmeler, eksik kalan mevsimler, pencere önündeki koltuk, yangınlar, çaresiz kaynaşmalar… Kısacık aşkları şehrin.
Figen Şakacı, Bitirgen’le başlayan Pala Hayriye ile süren üçlemesini Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı? İle tamamlıyor. Bir ömrü anlatıyor, bir kadının varlığını, yokluğunu, izlerini, cümlelerini, gürültüsünü…
Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı? Aşkların, yenilgilerin, solgunluğun, neşeli ve dirençli kahkahanın romanı…
Bu zor zamanlarda en güzel şey bence okumak. ?